Snelle levering.png){kind=small}
Eerlijke prijzen
La voedingsdissociatie, een concept dat populair is geworden door moderne diëten, pleit voor de scheiding van voedselgroepen tijdens de maaltijden om een betere spijsvertering en een effectieve gewichtsverlies te bevorderen. Onder deze praktijken wekt de scheiding van eiwitten en zetmeel de groeiende interesse van veel mensen. Het scheiden van voedingsmiddelen, een methode die door sommige voedingsdeskundigen wordt ondersteund en door anderen wordt bekritiseerd, is gebaseerd op het idee om deze macronutriënten apart te eten, waardoor de spijsverteringsprocessen worden vergemakkelijkt en het metabolisme wordt geoptimaliseerd. Dit artikel zal uitleggen of het scheiden van eiwitten en zetmeel daadwerkelijk een positieve invloed kan hebben op de gezondheid en het algemene welzijn.
Principe van voedselcombinatie en voorbeeld van maaltijdsamenstelling
Dit type voedingsbenadering houdt in dat maaltijden geen eiwitten en zetmeel of complexe koolhydraten tegelijkertijd bevatten. We zullen elke dag maaltijden bereiden die slechts één voedingsgroep bevatten., bijvoorbeeld een dag alleen met fruit.
Voorbeeld van een gescheiden maaltijdsamenstelling:
De ochtend: een maaltijd van sappig fruit ;
De middag: rauwkost/groenten, eventueel aangevuld met gekookte groenten, vergezeld van plantaardige of dierlijke eiwitrijke voedingsmiddelen zoals vlees, vis of zeevruchten, of eieren, of oliehoudende zaden ;
De avond: rauwe groenten/groenten, eventueel aangevuld met gekookte groenten, plus een ander plantaardig voedingsmiddel (aardappelen, rijst, pasta, brood, gierst, boekweit, quinoa of andere volkoren granen).
NOTA.
Zoals we net hebben gezien, komt het gescheiden dieet op verschillende manieren tot uiting.
- Of we maken elke dag een maaltijd die slechts één voedingsgroep bevat.
- Of je combineert voedingsmiddelen zoals eiwitten en rauwkost, maar je combineert nooit eiwitten en zetmeelrijke voedingsmiddelen, die bronnen van koolhydraten zijn, samen.
Verschillende mensen die een gescheiden dieet volgen met als doel gewicht te verliezen of het te "beheren", combineren nooit een inname van eiwitten en zetmeelrijke voedingsmiddelen in dezelfde maaltijd. Als ze deze aanbeveling volgen, is dat om de regel van compatibele en incompatibele voedselcombinaties te respecteren, omdat er volgens hen een antagonisme zou bestaan tussen de vertering van zetmeelrijke voedingsmiddelen en eiwitten, zoals beweerd door de hygiënist Herbert MacGolphin Shelton.
PS. In de tijd van Herbert M. Shelton leek deze bewering juist, althans op theoretisch niveau. Inderdaad, het was pas later dat we de technische middelen hadden om in real-time, dankzij microcamera's met optische vezels, de volledige transformatie van een maaltijd binnen de spijsverteringsorganen te volgen.
Wat waar is, is dat zetmeel een alkalische of zeer licht zure omgeving nodig heeft voor een optimale vertering, wat het geval is wanneer men granen of zetmeel alleen consumeert, of in combinatie met eerder alkalische voedingsmiddelen zoals rauwe groenten.
Eerste Voorbeeld van Maaltijd: Eiwitten en Rauwe Groenten Zonder Koolhydraten
Wanneer men een maaltijd van rauwkost consumeert in combinatie met eiwitten zoals vlees, vis, eieren of zeevruchten, zonder de aanwezigheid van koolhydraten, zal er, zoals Robert Masson aangeeft, zeer snel een maagzuurafscheiding van zoutzuur en pepsinogeen plaatsvinden.
Pepsinogeen zal bij contact met zoutzuur worden omgezet in pepsine.
De eiwitten worden onder invloed van pepsine omgezet in peptonen. Dit is de eerste fase van de vertering van eiwithoudende voedingsmiddelen. Een deel van het eiwithoudende voedsel zal zelfs onder invloed van zoutzuur en pepsine worden omgezet in aminozuren, ongeveer 20 tot 30% afhankelijk van het individu.
Tweede Voorbeeld van Maaltijd: Interactie Tussen Eiwitten en Koolhydraten
Wanneer men een maaltijd van rauwkost consumeert in combinatie met eiwitten zoals vlees, vis, eieren of zeevruchten, maar deze keer met de aanwezigheid van koolhydraten (granen of zetmeelhoudende producten), verloopt de spijsvertering als volgt.
Onder invloed van speekselamylase (ptyaline) wordt het zetmeel in de maag omgezet in maltose, maar deze omzetting, die al in de mond is begonnen, kan in de maag alleen doorgaan als de pH licht zuur tot alkalisch blijft (6 tot 7).
Maar in dit tweede voorbeeld zou de aanwezigheid van eiwitten bij deze maaltijd kunnen suggereren dat de omzetting van zetmeel of koolhydraten niet normaal kan doorgaan, vanwege de afscheiding van zeer zuur zoutzuur (pH van 1 tot 2) die de eiwitten in de maag zullen veroorzaken. Inderdaad, dierlijke eiwitten hebben zoutzuur nodig om verteerd te worden.
Daar komt de hele "somatische intelligentie" van ons lichaam in het spel, die de afscheiding van zoutzuur vertraagd zal veroorzaken, ongeveer twee uur na het begin van de vertering van zetmeel of granen, wat helpt om een spijsverteringsantagonisme te voorkomen.
Reflecties over Vooroordelen en Wetenschappelijke Bevestigingen
Dit zeggen betekent echter niet dat er geen enkele onverenigbare voedselcombinatie bestaat, zoals bijvoorbeeld de combinatie van zetmeelrijke voedingsmiddelen en zure of halfzure waterige vruchten. In feite zijn sommige voedselcombinaties compatibel en zelfs noodzakelijk voor de opname op cellulair niveau, zoals de combinatie van eiwitten met een portie zetmeel of granen. Terwijl andere schadelijk zijn voor het evenwicht van de darmflora en de integriteit van ons lichaam.
Zoals Robert Masson aangeeft, past de maag zich aan de biochemische aard van de maaltijd aan, maar tot op zekere hoogte. Deze natuurgeneeskundige benadrukt dat de lezer bevestiging kan vinden van deze fundamentele begrippen, die door veel mensen worden genegeerd - die het tegendeel beweren vanwege hun puur theoretische redenering, vaak beïnvloed door de uitspraken van de hygiënist Shelton - door het boek "Les aliments dans le tube digestif" van de heren Bernier-Adrian en Vidon bij uitgeverij Doin te lezen. (Editie 1988) (J. Adrian, hoogleraar biochemie, J.J. Bernier, voorzitter van de nationale voedingsraad en... N.Vidon, Directeur van onderzoek bij INSERM.). Als de afscheiding van zoutzuur niet werd uitgesteld om de vertering van zetmeel normaal te laten verlopen zonder onderbreking, zou het enzym ptyaline of speekselamylase worden geïnactiveerd in een zure omgeving. Dit zou de vertering van zetmeel stoppen, dat dan een proces van zure en alcoholische fermentatie zou ondergaan, wat winderigheid, gasvorming en spijsverteringsproblemen zou veroorzaken. Dit is precies wat er gebeurt wanneer zetmeel wordt gemengd met een zuur voedingsmiddel (zoals waterige vruchten of bijvoorbeeld een yoghurt).
Soorten Eiwitten en Associatietips
Voordat we verder gaan, is het noodzakelijk te verduidelijken dat er twee soorten eiwitten bestaan:
- Vette eiwitten zoals vlees, vis, eieren die eiwitten en vetten combineren, zijn matig zure voedingsmiddelen.
- Magere eiwitten zoals kwark of yoghurt kunnen zuurder zijn dan de eerste. Het wordt daarom aangeraden om yoghurt of kwark niet te combineren met brood, granen of zetmeelrijke voedingsmiddelen, juist om de vertering van zetmeel niet te belemmeren.
Inderdaad, hier is het niet het spijsverteringsproces dat deze combinatie kan verstoren: magere eiwitten en zetmeelhoudende voedingsmiddelen (vanwege het eerder uitgelegde proces), maar simpelweg vanwege de specifieke zuurgraad van deze voedingsmiddelen die de vertering van zetmeel in de mond en maag kunnen tegenwerken of belemmeren. Het wordt daarom afgeraden om yoghurt of kwark te combineren met een maaltijd van zetmeelhoudende voedingsmiddelen of granen zoals pasta, brood, enz.
Voedseltradities en Metabolische Impact
De combinatie van eiwitten met zetmeel of granen wordt bevestigd of gevalideerd door feiten, traditie, gebruik, gezond verstand of de intuïtie van vele volkeren.
Wanneer men de meeste traditionele gerechten van verschillende culturen en etnische achtergronden observeert, kan men de volgende vaststellingen doen; de combinatie van eiwitten en granen wordt al eeuwenlang toegepast. In China is het rijst met soja; bij de Indianen van Amerika is het maïs met bonen; en bij de Arabische volkeren brengt couscous tarwe en kikkererwten samen.
Daarentegen kunnen "alles-in-één" gerechten, die allerlei soorten granen, eiwitten en gemengde groenten bevatten en dus te samengesteld zijn, moeilijk te verteren zijn en leiden tot een slechte spijsvertering.
Eiwitten zonder zetmeel of granen tijdens de maaltijd verhinderen de opname van aminozuren.
Inderdaad, om ervoor te zorgen dat eiwitten, koolhydraten en vetten op cellulair niveau binnendringen, hebben ze de aanwezigheid van een hormoon nodig, insuline, die deze voedingsstoffen in staat stelt om op cellulair niveau binnen te dringen. Maar dit laatste wordt alleen afgescheiden in aanwezigheid van koolhydraten of zetmeelhoudende voedingsmiddelen. Bij afwezigheid van langzame suikers (meelproducten of zetmeelhoudende voedingsmiddelen) tijdens een maaltijd, zal de afscheiding van insuline zeer laag zijn. Als gevolg daarvan zal de cellulaire opname van aminozuren, suikers en vetten ook verminderd zijn. Daarentegen zal de alvleesklier in grote hoeveelheden glucagon afscheiden (een hyperglycemisch hormoon) dat antagonistisch is aan insuline (een hypoglycemisch hormoon).
Bij contact met glucagon zal de lever lipiden en eiwitten omzetten in glucose door middel van het proces van gluconeogenese.
NOTA:
Dit verklaart waarom de scheiding van eiwitten en zetmeel of vetten tijdens zogenaamde "gescheiden" diëten gewichtsverlies mogelijk maakt. Maar dit gaat ten koste van de opname van deze voedingsmiddelen en zal dus op middellange en lange termijn meer of minder ernstige tekorten veroorzaken.
Langdurige Risico's van Gescheiden Diëten
Ondanks de aanwezigheid van eiwitrijke voedingsmiddelen, zal het lichaam lijden aan eiwittekorten door een gebrek aan assimilatie in verband met de scheiding van eiwitten en zetmeel.
Op middellange en lange termijn kunnen de gevolgen talrijk en gevarieerd zijn, afhankelijk van de situatie:
spierverlies; osteoporose; impotentie; verzwakking van het immuunsysteem; gebrek aan afscheiding van spijsverteringssappen; bloedarmoede; amenorroe door eiwittekort; depressie; vroegtijdige veroudering; cachexie (extreme magerheid), enz.
Ondanks het snelle gewichtsverlies is dit dieet niet aan te raden omdat het het lichaam ernstig verstoort en het dwingt (volgens sommige varianten van dit dieet) elke dag tot een nieuwe aanpassing op metabolisch vlak, evenals tot een gebrek aan assimilatie dat tekorten veroorzaakt.
Bovendien dwingen alle overtollige voedingsmiddelen, zelfs op één enkele dag, het lichaam om bepaalde afvalstoffen in grote hoeveelheden te verwijderen en belasten ze de uitscheidingsorganen zoals de nieren of de darmen.
Bovendien zal de aanzienlijke inname van een voedingsklasse zoals waterige vruchten een aanzienlijke toename van zuren in het lichaam veroorzaken. Als het lichaam deze niet volledig kan oxideren, zal er een ontmineralisatie van het organisme plaatsvinden door het onttrekken van minerale reserves, wat ten koste kan gaan van het haar, de nagels, de botten, enz., om het lichaam in staat te stellen zijn bloed-waterstofpotentiaal of pH te reguleren en het evenwicht tussen zuren en basen te herstellen.
Conclusie
Samengevat blijft de benadering van het scheiden van eiwitten en zetmeel in het dieet een onderwerp van discussie onder gezondheidsexperts. Terwijl sommigevoedselcombinaties kunnen de spijsvertering en de opname van voedingsstoffen beïnvloeden, is het essentieel om deze praktijken te beschouwen in de bredere context van individuele leefomstandigheden en de specifieke behoeften van ieder persoon. Het aannemen van regelmatige fysieke activiteit en het handhaven van een uitgebalanceerd dieet zijn fundamenteel voor een goede gezondheid.
