Op een dag gaan we van de kindertijd naar het volwassen leven.

Op een dag gaan we van de kindertijd naar het volwassen leven.

Op deze dag herken je het moment waarop je meester wordt over je eigen daden, wanneer je voor jezelf kunt beslissen zonder anderen te raadplegen. Op deze dag hebben we twee opties: doorgaan in de lijn van wat we altijd hebben geleerd of het ruime sop kiezen en ervoor kiezen om niet volledig zoals iedereen te leven.

Die dag besloot ik om voor de tweede optie te kiezen.

Op die dag besloot ik me te informeren om de werking van het leven te begrijpen, wat inhield dat mijn leven zou veranderen en zijpaden zou inslaan.

Toen ik voelde dat mijn buik bewoond werd door een nieuw wezen, wilde ik het verwelkomen in een levensstijl vol betekenis. Om dit ambitieuze project te beginnen, wilde ik mijn bevalling volledig bewust meemaken.

Ook maakte ik gebruik van de negen maanden die mij waren gegund om te begrijpen hoe ik niet in hypermedicatie zou vervallen. Ik wilde niet dat mijn zwangerschap, hoewel gecompliceerd, mijn bevalling zou bepalen en wat men ook voor mij zou voorzien, ik wenste dat de eerste momenten van ontmoeting met mijn dochter zouden worden omgeven door de natuurlijke hormonen die ons sinds mensenheugenis volgen.

Gedurende negen maanden las ik gretig alles wat me kon leren hoe ik een bevalling moest doormaken en vooral wat me zou helpen deze niet te belemmeren.

Ik leerde dat de natuur goed in elkaar zit en dat hormonale veranderingen er zijn om de weeën te verzekeren, de pijn te ondersteunen en de uitdrijving mogelijk te maken.

Ik leerde dat het aan de baby was om te beslissen wanneer hij eruit wilde komen en dat hij het startsein gaf.

Ik leerde dat het wonder kon gebeuren in de rust, de veiligheid, de zachtheid en het schemerlicht.

Ik leerde dat het essentieel was om in mijn eigen bubbel te blijven en dat ik mezelf moest omringen met mensen die deze beschermden.

Ik leerde genoeg om me te bevrijden van angst en vertrouwen te krijgen in het leven. Zo was ik, toen het moment daar was, klaar om niet te lijden; ik was klaar om in alle omstandigheden diep in mezelf te zijn; ik was klaar om te bevallen en niet om bevallen te worden.

En de eerste momenten waren magisch, begeleid door de wijsheid van het leven te midden van de gastvrije wereld. Mijn kind was in mijn armen en mocht deze gedurende meerdere maanden niet verlaten.

Blindelings, nog niet klaar om moeder te zijn – maar is men dat ooit? – voelde ik dat ik moest blijven dragen, koesteren, voeden, deze kleinere dan ik, bezitter van een wijsheid die mij oneindig leek. Onbewust paste ik de principes van het continuüm toe...

Om deze tabel zo nauwkeurig mogelijk voor mij in te vullen, leek het mij duidelijk dat we moesten eten wat bij ons paste.

Waarom tijd besteden aan het uitwerken van complexe recepten en vervolgens energie aan het koken ervan? Was dat nodig voor ons leven? Na wat onderzoek begreep ik dat dit niet het geval was, dat alle andere soorten op aarde zonder leefden en dat het elimineren van industriële producten in ieder geval een betere gezondheid mogelijk maakte.

Ik leerde nog steeds dat ons lichaam nog steeds niet was aangepast aan deze manier van eten, die uiteindelijk zo recent in ons leven is.

Ik leerde ook dat koken ons niet alleen niet ten goede kwam, maar ons vaak benadeelde.

Ik leerde dat de wijsheid van het leven hier ook bestond en dat je elkaar kon vertrouwen wanneer het voedsel gezond, natuurlijk en onbewerkt was.

Ik observeerde en leerde voortdurend van dit kleintje, zo dicht bij zijn diepste natuur en het leven dat door zijn aderen stroomde.

Niettemin, op nog veel gebieden, stelde ik mezelf vragen...

Hoe ervoer mijn kind haar emoties? Hoe kon ik haar helpen, terwijl ik vaak verlegen zat met mijn eigen emoties ?

Ik ging toen weer op zoek... Was de wijsheid van het leven ook hier van toepassing ?

Nogmaals, mijn ontdekkingen maakten me blij! Onze natuur was zo goed gemaakt dat wanneer ik een emotie liet opkomen, deze door mijn lichaam liet gaan zoals het goed leek te doen, terwijl ik het van een afstand observeerde zonder me ermee te identificeren, het dan transformeerde. Dat intense moment dat mijn dochter beleefde wanneer er een drama in haar leven plaatsvond, zo snel voorbij wanneer het volledig werd verwelkomd, was ook de oplossing voor mij.

Uiteindelijk merkte ik dat het in alle aspecten van het leven mogelijk was om vertrouwen te hebben in het leven zelf, zonder te proberen te controleren of op te leggen.

Op die dag, toen ik van kind naar volwassene overging, koos ik voor vertrouwen en non-conformisme, voor het welzijn van het Leven.

Het werd me meteen duidelijk dat ik de behoefte had om dit vertrouwen en de kennis die ik tijdens mijn zoektocht had opgedaan, te delen. Daarom heb ik ReNaITS – Herontdek je Innerlijke, Aardse en Gevoelige Natuur – opgericht, wat me in staat stelt begeleiding aan te bieden en deze levenswijsheid over te dragen, terwijl ik de zachtheid bied die we allemaal verdienen om onszelf en onze kinderen te leren kennen.