Wat zijn de verschillen tussen permacultuur en agro-ecologie?

Permacultuur en agro-ecologie

Duurzame landbouw is een ecologisch antwoord op de vervuilende landbouwpraktijken in onze moderne geïndustrialiseerde samenleving, waar intensieve landbouw na de Tweede Wereldoorlog de traditionele landbouwpraktijken heeft verdrongen die op kleine oppervlakten werden toegepast en weinig tot geen vervuiling van de grond en het water veroorzaakten.

Eric, de oprichter van Biovie, is agronoom van opleiding en werkt al 30 jaar met deze duurzame benadering. Daarom staan permacultuur en agro-ecologie centraal in onze zorgen bij Biovie. Historisch gezien zijn er de afgelopen decennia twee benaderingen ontstaan, voornamelijk als reactie op de traditionele landbouwmethoden: permacultuur en agro-ecologie. Permacultuur richt zich op het creëren van kleine autonome systemen door gebruik te maken van de onderlinge afhankelijkheden die al op de boerderij bestaan. In permacultuur wordt veel rekening gehouden met de landbouwgeschiedenis van het terrein en de geografie van de percelen, onder andere om de routes binnen de boerderij te optimaliseren en na te denken over een slimme gewasrotatie. Permacultuur is vaak een op maat gemaakte benadering die niet reproduceerbaar is. Agro-ecologie daarentegen gebruikt een meer rationele en globale wetenschappelijke landbouwbenadering die als model kan dienen dat kan worden gedupliceerd en geëxporteerd naar andere boerderijen. Het wordt vaak toegepast op grotere boerderijen dan permacultuur.

Beide benaderingen hebben als gemeenschappelijk doel om duurzame voedselsystemen te ontwerpen die zowel gunstig zijn voor de gezondheid van mensen door de kwaliteit en het leven in de bodem en het water te behouden, als productief en economisch rendabel blijven. Kortom, het algemene idee is om duurzame landbouwsystemen te ontwerpen die voedsel produceren terwijl ze de biodiversiteit behouden en de negatieve impact op het milieu verminderen.

Wat zijn de verschillen tussen permacultuur en agro-ecologie?

Hoewel permacultuur en agro-ecologie beide tot doel hebben landbouwsystemen te creëren die de gezondheid van de bodem, het water en levende wezens behouden, zijn er enkele opmerkelijke verschillen tussen de twee:

• Benadering: Permacultuur is vooral een ontwerpmethode die ethische en ecologische principes gebruikt om duurzame systemen van bescheiden omvang te creëren. Agro-ecologie daarentegen is een wetenschappelijke discipline die een rigoureuze methodologie gebruikt om landbouwsystemen te bestuderen.
• Schaal: Permacultuur kan worden toegepast op systemen variërend van een familietuin tot een boerenbedrijf en optimaliseert de interne werking van de boerderij. Agro-ecologie kan op een veel grotere schaal worden gebruikt, waarbij hele landbouwregio's worden bestreken.
  • Technieken: Permacultuur moedigt het gebruik van technieken aan zoals gewasrotatie, geïntegreerd plaagbeheer, gemengde teelt, agroforestry en het herstel van biodiversiteit, en denkt na over de optimalisatie van de energie die aan transport wordt besteed. Agro-ecologie behandelt ook deze technieken, maar richt zich op bredere kwesties zoals voedselzekerheid, duurzame productiesystemen en omvat ook sociale rechtvaardigheid, eerlijke handel in productiesystemen op grotere schaal waar de afstand tussen producent en consument groot kan zijn.

Wat is permacultuur?

Permacultuur is een benadering van duurzaam ontwerp die tot doel heeft zelfvoorzienende en milieuvriendelijke systemen te creëren door gebruik te maken van ethische en ecologische principes.

De fundamentele principes van permacultuur zijn gebaseerd op biodiversiteit, intelligente en rationele beheer van natuurlijke hulpbronnen in tijd en ruimte, gesloten energiecycli en interne productie van materialen op de boerderijen. Permacultuur observeert de natuur en laat zich inspireren door bestaande natuurlijke ecosystemen om deze na te bootsen op een kleine structuur.

Wat is agro-ecologie?

Agro-ecologie is een benadering die zich richt op de complexe relaties tussen de milieu-, economische en sociale factoren die de landbouwproductie beïnvloeden. Het maakt gebruik van een interdisciplinaire benadering om te begrijpen hoe landbouwsystemen duurzaam en ecologisch kunnen worden ontworpen en beheerd. Agro-ecologie streeft naar het creëren van duurzame voedselsystemen door gebruik te maken van milieuvriendelijke methoden, natuurlijke hulpbronnen en biodiversiteit. Het is van toepassing op grootschalige voedselproductie, kleinschalige boerderijsystemen, huiselijke tuinen en lokale gemeenschappen. De voedselsystemen zijn duurzaam, rechtvaardig en volhoudbaar.

We zorgen er persoonlijk voor dat onze leveranciers zich in een van deze benaderingen bevinden. Wanneer het biologische producenten zijn (kokosnoten, spirulina, papaja's, tijgernoten, avocado's...), bezoeken we hen en hun installaties om onszelf te verzekeren van hun betrokkenheid. Voor biologisch verwerkte producten, grotere biologische ketens of verzamelaars van wilde producten (zaadcoöperaties, wrapproductie, oogst van klamath, berkensap of verse algen) werken we samen met onze leveranciers om na te denken over hun werkwijze.

Wat zijn de filosofische verschillen?

Er zijn enkele filosofische verschillen tussen permacultuur en agro-ecologie:

• Permacultuur:
  • Gebaseerd op ethische principes zoals samenwerking in plaats van competitie, duurzaam beheer van hulpbronnen, persoonlijke verantwoordelijkheid en het zoeken naar duurzame oplossingen op lange termijn.
  • Richt zich op het ontwerpen van duurzame en zelfvoorzienende systemen door technieken te gebruiken zoals gewasrotatie, geïntegreerd plaagbeheer en gemengde teelt.
• Agro-ecologie:
  • Een wetenschappelijke discipline die zich richt op het begrijpen van landbouwsystemen met behulp van een ecosysteembenadering.
  • Behandelt kwesties zoals voedselzekerheid, sociale rechtvaardigheid in voedselsystemen en de duurzaamheid op lange termijn van productiesystemen.
  • Maakt gebruik van verschillende technieken om deze doelen te bereiken, zoals bodembedekking, tussenteelt, gewasrotatie en geïntegreerd plaagbeheer.

Wanneer permacultuur of agro-ecologie gebruiken?

Permacultuur:

• Geschikt voor kleinschalige voedselproductie
• Handig voor snelle ecologische herstel van bodems die zijn uitgeput door intensieve technieken, voor het opzetten van familietuinen, kleinschalige boerderijen of gemeenschapslandbouwsystemen
• Bijzonder relevant voor kleine producenten en boeren in ontwikkeling of die net beginnen
• Voor duurzame voedselproductie met weinig middelen, bijvoorbeeld in opkomende landen in tropische gebieden

Terwijl agro-ecologie:

• Geschikt voor grootschalige voedselproductie
• Handig voor wetenschappelijk onderzoek naar landbouwsystemen op lange termijn
• Maakt het mogelijk om boeren op te leiden, ruimtelijke ordening te organiseren, landbouwbeleid te maken
• Bijzonder gebruikt door overheden en publieke of semi-publieke organisaties
• Een toekomstgerichte weg is om duurzame voedselsystemen op grote schaal te ontwikkelen

Samenvattend, permacultuur en agro-ecologie zijn duurzame benaderingen in de landbouw die zich richten op ecologische voedselproductie. Permacultuur legt de nadruk op onderlinge afhankelijkheden en het ontwerpen van autonome systemen, terwijl agro-ecologie een wetenschappelijke benadering gebruikt om complexe interacties te begrijpen. Welke benadering ook wordt gekozen, agro-ecologie en permacultuur zijn twee technieken die deel uitmaken van de fundamentele waarden van Biovie.